Van vissersplaats naar toeristenstad

Vandaag een kort verslag want in de ochtend heb ik veel huishoudelijk werk verricht en daarna richting Evora gereden. Ik bezoek Setubal, een havenstadje, en rijd tenslotte door naar Cuncos. (133 km).

Vanochtend eigenlijk alleen bezig geweest met het schoonmaken van de camper, water vullen en lozen, blogs bijwerken en mails van het werk beantwoorden. Onderweg moet ik nog boodschappen doen en dat neemt ook bijna een uur in beslag. Probeer maar eens gootsteen ontstopper te krijgen. Bijna nergens beschikbaar totdat ik het in een duister winkeltje te pakken kan krijgen.

Lissabon laat me niet gaan

Rond 12.00 uur rijd ik weg van de Camping Lisboa (een goede camping overigens). Eerst moet ik de stad zien uit te komen. Maar dat wordt nog een hele uitdaging. Het is erg druk rond de stad en de TomTom schijnt gek geworden te zijn. Ik rijd verschillende keren fout en TomTom probeert me weer op het goede pad te brengen maar gebruikt daarvoor de meest smalle wegen die je je maar kunt voorstellen. Tenslotte de TomTom maar uitgeschakeld en intuïtief mijn weg gezocht en gevonden. Maar het heeft alles met elkaar meer dan een uur geduurd.

De wijk waar de fado geboren is: Alfama

Vandaag de hele dag in Lissabon doorgebracht voornamelijk in de wijken Maouraria, Rossio en Baixa. Daar de beroemde tramrit 25 gemaakt. Moe van de vele toeristen ben ik door de wijk Alfama en de haven gaan lopen. In de avond een diner/fado-concert bijgewoond.

Naar Lissabon

Vanochtend al vroeg op pad gegaan naar het centrum van Lissabon. Met bus 714 neemt dat ongeveer drie kwartier in beslag die veelal opgehouden wordt door verkeerd geparkeerde auto’s en files in de vele smalle straatjes die gepasseerd moeten worden.

Vanaf het eindpunt doorgelopen naar de Largo Martin Monz. Vandaar vertrekt de beroemde tramlijn 25 door de oude stad heen. Er staat een lange rij te wachten; de wachttijd is ongeveer een half uur wordt geschat maar uiteindelijk blijkt het een uur te worden. Toch maar gewacht omdat ik zo veel positieve verhalen over deze tramrit hoorde. De wachttijd werd veraangenaamd door een Amerikaans koppel uit Californië dat een vakantie doorbrengt in Portugal.

Klimmen in Coimbra

Vanochtend al vroeg naar Coimbra vertrokken. Coimbra is een prachtig en levendig universiteitsstadje. In de middag doorgereisd naar Ruinas de Conimbriga, de grootste en belangrijkste Romeinse opgraving op het Iberisch schiereiland. Ik sluit de dag af vlak aan de Atlantische Oceaan aan de Praia do Samouco. (170 km).

Coimbra

Ik ben vanochtend al vrij vroeg vertrokken naar Coimbra. Het is maar drie kwartier rijden. Vlak bij de Ponte de Santa Clara (de verbindingsbrug naar de binnenstad) vind ik een parkeerplek.

De brug over lopen en dan ben je in het hartje van deze leuke compacte stad. Het wordt wel weer een klimdag want het lijkt wel of de straatjes en trappen 45 graden omhoog gaan. Bovendien zijn de meeste straatjes geplaveid met grote ronde keien dus killers voor de enkels.

Portugal en de fado

Vandaag hoofdzakelijk door een heel stil gebied gereden met veel slaperige dorpjes. Tijdens het watertanken samen met twee oudere Portugezen naar fadomuziek geluisterd en vervolgens naar het mooie vestingstadje Almeida doorgereden. Tenslotte kom ik aan bij mijn overnachtingsplaats maar niet nadat een ruzie met een opgewonden bestuurder beslecht moest worden. (229 km).

Een nieuw gebied

Vanochtend al ruim vóór 8.00 uur vertrokken. Het was heel koud vannacht maar het dikke dekbed heeft me warm gehouden. De eerste etappe van deze rit leidt mij door een gebied dat heel anders is dan ik tot op heden gewend was. De heuvels worden lager en spreiden zich breder uit. Het is een landbouwgebied met natuurlijk ook nog olijfboomgaarden en (soms wat verwaarloosde) wijngaarden. Regelmatig rijd ik door wat slaperige dorpjes heen waar de wegen soms wel heel erg smal zijn.

In één van de dorpjes houd ik halt om even de benen te strekken. Het is er doodstil. Er fluiten een paar vogels en je hoort soms op de achtergrond de zaag van een houtverwerkingsbedrijf. Voor de rest alleen maar stilte. Er lopen slechts enkele oudere mensen buiten die nieuwsgierig kijken wat ik kom doen. Als ik door de paar straatjes loop zie ook regelmatig de gordijntjes opzij gaan.

Terug in de tijd: 35.000 jaar geleden

Het wordt een topdag vandaag met veel afwisseling. In de ochtend neem ik deel aan de terreinexcursie van het Archeologische Park in de Coa vallei. Daarna bezoek ik het fenomenale museum van dat park. Na de lunch rijd ik in zuidwestelijke richting de prachtige Douro vallei binnen. Bij een tussenstop ontmoet ik Antonio Pina en Isabel Ferreira uit Porto. We hebben een lang gesprek. Daarna trek ik het achterland van de Douro vallei in om tenslotte daar een prachtige overnachtingsplek te vinden aan de rand van een rivier. (77 km).

Terreinexcursie naar het Archeologische Park in de Coa vallei

Ik had gisteren al deze excursie geboekt in het Archeologische Park in de Coa vallei. Om 9.00 uur moeten we aanwezig zijn en de groep bestaat uit vier Fransen en ikzelf. Engels blijkt voor geen van ons een probleem te zijn. Tijdens een welhaast soort dodenrit over heel smalle weggetjes met de landrover komen we uiteindelijk aan bij het gebied dat we gaan bekijken: de Canada do Inferno.

Inferno is niets te veel gezegd. In de zomer lopen de temperaturen hier op tot vaak boven de 45⁰ C. En het is dus zeker voor oudere mensen niet aan te bevelen in de middag deze excursie uit te voeren.

De gids, Rui, is in het dagelijks leven een sportleraar op een middelbare school maar in zijn vrije tijd is hij geïnteresseerd in archeologie en werkt hij als vrijwilliger voor het museum.