Op weg naar Mystras

De 22^e dag van de Camperreis Griekenland is een reisdag. Ook al is het een afstand van 120 km, ik doe er bijna een hele dag over om uiteindelijk in Mystras aan te komen.

De aangekondigde harde wind voor de afgelopen nacht is niet gekomen maar in de ochtend is die wel komen opzetten. Het waait behoorlijk. Om 8.30 uur vertrek ik voor de rit naar Mystras. Het eerste gedeelte van de route is dezelfde als het laatste gedeelte van de route van gisteren maar uiteraard in de omgekeerde richting. Het is net of ik die route nog nooit gereden heb. Wat kan 180 graden omkeren toch een groot verschil maken. Bij Paradkalia wijk ik van de bekende route af naar het westen. Ik ga een hoog gebergte over en op de col kan ik door de sterke wind de camper nog maar moeilijk op het spoor houden. Uitstappen om van het uitzicht te genieten zit er dan ook niet in. Daarna reis ik weer naar beneden een gigantische maar wat saaie laagvlakte in die gedomineerd wordt door olijfboomgaarden. Via Molai, een industriestadje, ga ik door naar Geraki.

Wandeling Kotronas

De 18^e dag van de Camperreis Griekenland begint met een flinke wandeling in de buurt van Kotronas. Hij loopt een beetje uit de hand. Daarna De Manie verlaten en doorgereden naar het derde schiereiland van de Poleponnesus.

Vanochtend vrij vroeg opgestaan want volgens de weer-app zou het tot ca. 12.00 uur droog en grotendeels onbewolkt zijn. Daarna zou het flink gaan regenen. Dus om 7.00 uur uit de veren zodat ik om 7.30 uur op weg was voor een wandeling van ca. 4 uur. De wandeling vertrekt vanuit Kotronas en maakt een rondje met op de verste bestemming een bezoek aan het ruïne-klooster Sotiras. De wandeling staat als makkelijk aangeduid.

Naar het noorden van De Manie: Kontronas

De 17e dag van de Camperreis Griekenland begin ik met een wandeling van de overnachtingsplek naar de aan zee gelegen vuurtoren. Daarna ga ik via de oostelijke weg weer naar het noorden van De Manie.

Vanochtend werd ik rond 5.00 uur wakker. Met veel geraas viel er veel regen op het dak van de camper bovendien was er een behoorlijke wind, zo niet een stormpje want de camper stond te trillen op zijn wielen. Daarna weer ingeslapen om daarna weer om 7.00 uur wakker te worden. Ik besluit maar meteen op te staan omdat de weer-app voorspelt dat het tussen 8.00 uur en 12.00 uur droog en soms zelfs zonnig zal zijn. De temperatuur zal tot 18 graden stijgen hetgeen uiteraard een uitstekende temperatuur voor een wandeling is.

Naar het zuidelijkste puntje van de Manie

De 16^e dag van de Camperreis Griekenland brengt mij verder De Manie in. Van het arcadische landschap van de vorige dagen kom ik nu in een rauw landschap terecht. Herinneringen aan Noorwegen komen weer boven.

Redelijk vroeg opgestaan, ontbeten en bus goed schoongemaakt (aan de  binnenkant) en om 8.30 uur weggereden. Het is zwaar bewolkt en het regent een beetje. Veel buitenactiviteiten zullen er vandaag niet ondernomen worden. De weer-app voorspelt dat het weer overmorgen weer helemaal opgeknapt zal zijn. Even de tanden dus op elkaar.

Als ik op weg ben merk ik dat de specifieke architectuur (robuust, natuurstenen, torens) zich niet beperkt tot gehele dorpen maar dat veel afzonderlijke huizen deze eigenschappen bezitten. Het zijn dus een soort vestingen op zich.

Door De Manie

Op de 15^e dag van de Camperreis Griekenland verlaat ik het eerste schiereiland van de Poleponnesus en rijd het 2^e schiereiland op: De Manie. Naar verluid het mooiste schiereiland. In Kardamili maak ik een flinke wandeling en ik eindig de dag op de mooiste overnachtingsplaats van mijn korte camperleven.

Om 8.30 uur vertrek ik van de haven van Petalidi. Ik rijd via Messini naar Kalamata om daar op het tweede schiereiland van de Poleponnesus naar de Manie te reizen. Daartoe moet ik eerst Kalamata door of er om heen rijden. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De TomTom laat het afweten en de richtingsborden laten veel te wensen over. Uiteindelijk is het gelukt om me door de drukke stad heen te manoeuvreren (Kalamata is voor Griekse begrippen een grote stad) en bijna per ongeluk kom ik op de goede weg terecht. Het landschap wordt heuvelachtiger en is wonderschoon. De weg gaat eerst voor een stuk langs de kust en dat levert mooie beelden op. Dan gaat de weg het binnenland is en ik doorkruis tal van mooie dorpjes. Uiteindelijk kom ik in de buurt van Kardamili dat weer aan de zee ligt en de uitzichten zijn overweldigend.