De zegeningen van een land dat zich (nog) niet heeft overgeleverd aan het neoliberalisme

Oeps, dag 13, als dat maar goed gaat. Maar het gaat goed. Ik bezoek eerst het kasteel van Bragança en vervolgens rijd ik een mooie niet te lange route naar het zuiden richting het Douro-dal om dan aan te komen in Vila Nova de Foz Coa. Ik vind een mooie overnachtingsplek vlak langs de wijnterrassen die zo kenmerkend zijn voor Portugal. (141 km).

Het kasteel van Bragança

Ik ben al voor 9.00 uur op weg naar het kasteel van Bragança. Dat is nog volledig in takt en is ook adequaat gerestaureerd.

Het is aan het einde van de twaalfde eeuw gebouwd en later is er een tweede omwalling aan toegevoegd. Vroeger was de hele plaats Bragança gevestigd binnen de muren van het kasteel.

Ook die huizen zijn nog volledig bewaard gebleven en er wonen ook mensen met alle activiteiten die daarbij behoren zoals kerk en cafés.

Je kunt de hele omwalling belopen langs de diverse verdedigingstorens en je hebt een fraai uitzicht op het dorpje binnen de muren en op het landschap buiten de muren.

Geloof de reisgidsen niet altijd

Vandaag rijd ik een lang stuk over de mooie N103 naar Bragança. Bragança blijkt een mooi stadje te zijn, ook al schrijven veel reisgidsen daar anders over. Ik loop wat door het stadje en bezoek een klein kunstmuseum van Portugese artiesten en een korte tentoonstelling over het lot van de Sefardische Joden in het noordoosten van Portugal. (164 km).

Over de nationale route de N 103

Als ik wakker wordt is het mooi weer en het zal de hele dag wel zo blijven. Temperaturen tot 25⁰ C worden in het vooruitzicht gesteld; eerst voelen, dan geloven. Na de camper en het sanitair goed schoongemaakt te hebben ga ik op pad.

De route verlaat de bergen en de hoge heuvels. De afwisseling blijft evenwel even groot. En de aangename bijkomstigheid is dat er hier veel meer mogelijkheden langs de weg zijn om korte tijd te parkeren en water bij te tanken uit een bron. Ik rijd nu langs het oostelijk gedeelte van de Peneda Geres waar ik pas geleden langs de westelijke kant reisde. Ook hier weer worden bassins en stuwmeren gebouwd om het water zo veel mogelijk vast te houden.

Guimaraes: de stad van de onafhankelijke staat Portugal

Vandaag bezoek ik de leuke stad Guimaraes. Met de nadruk op het Castelo en het Paco Ducal. Daarna rijd ik in oostelijke richting over een mooie weg naar Braganca. Bij een kapel in Vila da Ponte vind ik mijn overnachtingsplek. (97 km).

Rond 9.00 uur vertrek ik in de richting van Guimaraes. Het is slechts een tochtje van 30 km. In de reisgidsen wordt lovend geschreven over deze stad. Maar als ik de stad binnenrijd maakt hij niet bepaald een speciale indruk. Een stad zoals er duizenden bestaan. Toch blijkt het centrum mooi te zijn en Guimaraes is een niet onbelangrijke stad. In 1139 is hier Portugal uitgeroepen tot onafhankelijke staat.

Ik rijd door naar een grote parkeerplaats vlak bij het kasteel en het paleis en loop dan in vijf minuten naar deze gebouwen.

Een wonderbaarlijke genezing van mijn laptop

Ik ga in de regenachtige ochtend naar Braga om deze mooie stad te bezoeken. Dan keer ik terug naar Bom Jesus do Monte in de hoop dat het weer opklaart en ik alsnog de ‘kruisweg’ kan beklimmen. (16 km).

Vanochtend wakker geworden bij stralend weer: stralend van de regen in dit geval. Het lijkt me niet verstandig om nu omhoog te lopen naar de Bom Jesus do Monte want het uitzicht zal niet heel erg mooi zijn. Dus besluit ik  om vanochtend naar Braga te reizen. Dat is slechts een tochtje van 5 kilometer.

Braga

Braga is een stad van ruim 100.000 inwoners. De stad maakt een jonge indruk. Dat zal waarschijnlijk wel komen door de aanwezigheid van een universiteit. Maar eveneens noemt de stad zich het christelijk middelpunt van Portugal. Door het relatief grote aantal inwoners maakt de stad een mondaine indruk. Maar tegelijkertijd heeft de stad een klein historisch centrum. Ook hier loop je weer in een kwartier tijd van west naar oost en van zuid naar noord.

Ik kan half op de stoep geparkeerd de camper kwijt aan de Avenida Central niet ver van het Praca da Liberdad. Goedgekeurd door de plaatselijke parkeerwachter. Daarna kom ik langs het toeristenburo en ik neem de gelegenheid te baat om er te informeren over de aanwezigheid van een  computerwinkel om het probleem van mijn trage en soms weigerachtige internet te verhelpen. Na enig nadenken wordt ik verwezen naar het bedrijfje dat het systeembeheer van dit toeristenburo voor zijn rekening neemt. Ik kan daar echter pas na 11.00 uur terecht.

Geen nieuwe motor nodig!

De dag van vandaag staat voor het grootste gedeelte in het teken van de camper weer op de weg te krijgen. In de middag rijd ik door een schitterend nationaal park: de Peneda Geres. (95 km).

Met een bergingsbedrijf naar de garage.

De hulpdienst van de verzekering heeft mij gisteren laten weten dat de camper vandaag om 9.00 uur weggesleept zal worden naar een Fiat garage in Ponte Vedera. Dus weer terug naar het beginpunt.

Om 8.30 uur staat de sleper al voor de deur en binnen 10 minuten staat de camper al op de bergingsauto. Bij de garage aangekomen blijkt dat de garage pas woensdag waarschijnlijk tijd heeft om er aan te werken: vier zieken door Covid belemmeren de reparatie vandaag. Maar enig heen en weer bellen door de sleper en de chef van de garage heeft als resultaat dat een andere garage me graag wil helpen. Gelukkig in dezelfde stad.